Mavi dünyaya geldi! Hoş geldi sefa geldi..Canım oğlum iyi ki geldi:)
Yavaş yavaş toparlanıyoruz ikimizde. Birbirimize alışıyoruz. Bakışıyoruz, koklaşıyoruz gül gibi geçinip gidiyoruz...derken! Yaklaşık 3 hafta sonra, her akşam 5'ten itibaren ağlamaya, huysuzlanmaya başladı bebeğim. Nerede yanlış yapıyorum, canını mı acıtıyorum, bir yeri mi ağrıyor? sürekli emmek istiyor, acaba doymuyor mu? Okuduğum kitaplarda böyle birşey görmedim, nereyi atladım acaba...Bir daha göz atayım şu kitaplara, internete...
Anlıyoruz ki gaz sancıları başlamış. Oysa o zamana kadar bir sorun yoktu, olmayacak sanmıştım..Hergün sabahtan başlayan huzur ve sessizlik akşama doğru bende stres ve korkuya dönüşmeye başlamıştı böylece.Elimden birşey gelmiyor oğlum kıvrım kıvrım kıvranıyordu ellerimde...
Bir dahaki kontrolde bunu doktorumuza söyledik, bize açıkça bunun dönemsel gaz sancıları olduğunu ve maalesef net bir çözümünün olmadığını, her bebekte farklı bir rahatlama yöntemi olabileceğini söyledi.
Belirsizlik! hayatta en sevmediğim şeylerden birisi.Hem de şimdi en değerlim bu belirsizliğin içinde kıvranıyorken daha da berbat! Yinede, bir rahatlatıcı damla, bir bitkisel yağ, bir fitil, bir de gaz çıkartıcı şurup verdi doktor! Bunları tek tek denemek bile ömürden ömür gidecek demekti.Nitekim öyle de oldu, gerçekten hiçbirisi hızlı ,"net" bir çare olmadı bu sancılara.
Bu süreçte yüzüstü yatırmanın gaz çıkartmasına yardımı olabileceğini duyduk,denedik gerçekten rahatlattı biraz.Uyku saatlerinde fön makinesini çalıştırın dediler, yok o fayda etmedi..Karnına sıcak havlu koyun dediler, hayır olmadı...İlaçları boşverin az biraz kimyon suyu verin dediler, evet bir nebze rahatlattı.Koca karı ilaçlarına kadar yolu vardı bu gidişin yani....
Gel zaman git zaman bu sancı saatlerine kendimi hazırlamaya başlamıştım artık.Psikolojim nispeten daha rahattı.Elimden geleni yapıyordum çünkü...demek ki bu böyle bir süreç kabullenelim ve rahatlamaya bakalım moduna girmiştim çaresiz.. kiii müthiş bir şekilde ben rahatladıkça Mavi'nin de rahatladığını gördüm..
Sancı saatleri yaklaşıyorken kucağıma alıp konuştukça, sakince uyutmaya çalıştıkça onunda rahatladığını ve uykuya geçtiğini gördüm.Uyandığındaysa çoktan geçmiş oluyordu sancılar ve rahatça çıkartıyordu gazını! Allahım ne mutluluk ! Hayatımda bir çok maddi konuda yaşadığım mutluluğu yerle bir ederdi bu manevi "gazsal" mutluluk :) Şu an 4. ayı tamamlamamıza rağmen hala ara ara hafiften gaz sancıları oluyor ama artık daha rahatız ikimizde..Belki zamanla belki de gerçekten psikolojik rahatlama ile yendik bu "sancılı" dönemi :)
İkinci olarak değinmek istediğim şey de bu sürece eşlik eden süt yapıcı yiyecekler.Bir taraftan diğer zorluklarla uğraşırken diğer taraftan da bu küçük canlıyı beslemenin vermiş olduğu sorumluluk duygusuyla ne olursa olsun beslenmene dikkat etmen gerekiyor.Normal zamanda sinirlerim bozukken asla yemek yiyemeyen ben şimdi ne olursa olsun öğünümü atlayamam modundaydım.
Tabi her şeyde olduğu gibi bu durumda da amatörlüğün vermiş olduğu şaşkınlık ve merakla herkesten birşeyler duymaya çalışıyorsun.Sen duymaya çalıştıkça kafan da bir o kadar karışıyor:/
Ben çikolata yemeyi severim ama onunda kakao sebebiyle gaz yapabileceğini söylediler , onu da bıraktık hadi bakalım herşey Mavi için :P
sözün kısası bu konuda daha fazla örnek verip ben de kafa karıştırmak istemiyorum :) Bu süreç biraz şansa bağlı galiba eğer bebekte gaz sorunu yoksa ve yemeyi seviyorsan bütün sağlıklı besinler süt yapıyordur bence ayırmamak lazım...
Benim baştacım ise SU oldu ! evet en güzel şeyi sona sakladım :) Hiçbir şeye zararı olmayan ,sütte yapan, her yerde bulunan, en ucuz besin Su ! bol bol su içmeli ve lıkır lıkır süt yapmalı bebişlere :)
